विज्ञानाचे नाव घेऊनी
इथे चाले धडपड मोठीशी
पहाड भव्य सिद्ध कराया
झटे कुणी सागरगोटीशी
वाऱ्यावरचा फक्त पुरावा
कार्य नसे ना कारणही ते
शब्दांच्या त्या केवळ राशी
दिव्य गोडवा सोबत घेते
वास्तवतेचे मानकरी ते
तरी अनाकलनियच प्यारे
व्यर्थ मानती सहज गमे ते
स्वीकार करती अतर्क्य सारे
अस्थिर मेंदूची रिती ही
काळ लोटता विवेक ढळतो
स्वार्थ पारायण व्यक्ति
तेव्हा
वैचारीकही तडजोड करतो
तडजोडीने या सत्य संभ्रमे
न्याय भल्याचा होई ऱ्हास
चमत्कृतीच्या बाबी साऱ्या
सत्यपणाचा देई भास
सुद्न्य जणांनी म्हणून
करावा
विचार मानवजातीचा
घात करावा दुष्ट अशा या
अतर्क्य चलाख नीतीचा
मनोज बोबडे
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा