नवल नको रे मना बाळगू
सृष्टी ही चालते कशी?
जीवित सार उरात पुरे
घेऊन निपजली उमलायाशी
चालक नच आणिक कोणता
खुद्द चराचर फुलफळणारे
मातीमधले निरासवे बीज
अंकुरण्याशी धडपडणारे
बिनसायासे घडे न काही
कार्य कारणासवे जागती
जयास काही हवे हासण्या
स्वार्थ न्याये अन्यास मागती
कोण कोठला देव येतसे
गरज जाणोनी देण्या भौतिक?
सुखे नांदतो इथेच नर तो
मिळवील जो कष्टाने मौतिक
इथे प्रेमाने भरभरला तो
मानवतेची चाळ जयाला
वागणे सिमाहीन असेल ज्याचे
सृष्टी ही नच दे स्थान तयाला
मनोज बोबडे (‘परिमळ’ मधून)
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा