आईचे विश्व

बघ बघ बाळा
वाजे खूळ-खुळा

असा नको हसू
गोड-गोड दिसू

लागेल नजर
माझीच सत्वर

टिळा काळा काळा
गालाला लावला

मिरची जाळली
नजर पळाली

-आईचाच भ्रम
भ्रमासाठी श्रम

नसले ते काही
करतच राही

जग कल्पनेचे
उभे करायाचे

असली ती आई
विश्व सुख घेई

-मनोज बोबडे

टिप्पण्या

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

ऐक जरा साजणे...

तुझ्यामुळे

सांप्रत व्यवस्थाचित्र रेखाटणारी कविता-“दिवस निरुत्तर येतो”