 |
| प्रतीकात्मक छायाचित्र |
'ती'ने
'नूर आनी' राखला 'शबाब' तिने
दाविला या काळजास रोब तिने
सताड खोलुनी उभा मी दार होतो
सांगला जणू कटाक्षी लोभ तिने
आणि इथे इमलेच मी बांधीत गेलो
पण ढाळले संपूर्ण माळे खुब तिने
मी खुळी ती आस मांडली पुढे
पुसला न मजशी कधीही जाब तिने
विश्वात नवीन मोकळाच नांदलो
माझी ना राखली जराही आब तिने
-जा तुझ्या तू रेखिल्या वाटेवरी
मी एकटा जाईन माझ्या सोबतीने
-मनोज बोबडे
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा