तूझ्या अभंगाने

तुझ्या अभंगाने, दिली ज्ञान दृष्टी|
बघावया सृष्टी, सकाळ ही||

आणिक दिधले, विवेकाचे बळ|
कारण सकळ, शोधावया||

देव-देवतांचे, विकृत प्रकार|
करावया दूर, बोललासी||

अर्थ पुराणाचे, रुचले ना तुज|
सारले सहज, दूर तया||

नको गुरु मंत्र, आणि शिष्य शाखा|
तुझा सर्व लेखा, सांगताहे||

शब्दो-शब्दी तुझ्या, विज्ञान अथांग|
करुनी दे संग, अभ्यासासी||

येईल सहज, जो जो तुजपाशी|
साज विवेकाशी, चढे त्याच्या||

-मनोज बोबडे