ऐक जरा साजणे...



ऐका जरा साजणे ये जरा समीप ये 
दाव काळजास माझ्या लाघवी ते रुप ये 

संपला तो शोध आता संपली आहे प्रतीक्षा 
उभय काळजास करू परस्परांनुरुप ये 

नव्या जगात जाऊया हात हाती घेऊनि 
नव्या नभी भरारण्या घेऊ चल झेप ये 

हव्याहव्याशा सखे तुरुंगवासाची सजा 
प्रीत गुन्ह्याची सदा भोगू जन्मठेप ये

कुठे हे जग पाहणे पून्हा जीवास लाभणे 
ह्या नव्या जगातला आनंद घेऊ खूप ये

-मनोज बोबडे (2005)

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

गावसूक्त: गावाशी जुळलेल्यांचा श्वासच जणू!

सांप्रत व्यवस्थाचित्र रेखाटणारी कविता-“दिवस निरुत्तर येतो”