कुठवर राखावे भोळेपण?



देव-देवतांच्या आधारेफलज्योतीष्याचे बळ सारे|
दुकान थाटून बसले कोणीस्वतःस श्रेष्ठत्तम जाणोनी|
गुलाम होईल ऐशा ज्ञानाजनतेमध्ये पसरविताना|
लाज मुळी मानसी न काहीफक्त हित अपुलेच पाही|   

किती आजवर केले भाकीतवेळ ती येता बसले झाकीत|
भाकीत खोटे ठरते जेव्हाकरी सारवा-सारव तेव्हा|
भीती कशाला जनी पसरवीस्वतःस का ते असे घसरवी|
खोटे-नाटे सांगून येथेघरी तुंबडी भरून नेते|
मुर्ख जाणोनी जनतेला कादेत चालले सदाच धोका|

सुज्ञ येथली जनता होतासुख-दुःखाच्या करती बाता|
त्या आधारे बसते घोकीतश्रद्धा अपुली असते राखीत|
शब्दमय जंजाळाचे तेजनतेवरती जाळे टाकते|
निराश इथली भोळी जनताशरण जातसे हा हा म्हणता|
अज्ञानाची हीच परिणतीअशी घडविते सदा अवनती|

व्हा व्हा जनहो जागे आतानको राहणे मागे आता|
कुठवर राखावे भोळेपणस्वत्व आपुले इथे गमावून|
अस्मितेची कास धरा रेबाणेदार हे जीणे करा रे|
कशास पोथी हवी खुळी तीजी देते जीवनाला गळती|
आणिक त्यांचा कशास मक्ताशोषित जाईल तुमच्या रक्ता|

सोडा त्यागा खुळेपणाशीसप्रेमाने जगा जीवाशी|
स्थान अंध जर विश्वासालाखरे निमंत्रण ते ऱ्हासाला|
हाती येत असे कर्माचे फळनसे कोणते दैवाचे बळ|
मर्यादेने सदाच वागाविवेक राखा अखंड जागा|
नको नको ती व्यर्थ गुलामीमानवतेला द्या ना सलामी|

कास धरा या विज्ञानाचीआणिक सुंदर शिव ज्ञानाची|
नको कोणती निर्मम आशाडावबाज जी सुंदर भाषा|
या जपण्याशी समता प्रेमळविषमतेचा सारून तो मळ|
नीच कुणाशी जाणू नका रेदूर करा जी बात फुका रे|
वैभव मग इथले ते सारेया सगळे जण लुटावया रे|

-मनोज बोबडे (व्हीलचेअरया कवितासंग्रहा मधून)

टिप्पण्या

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

प्रबोधन गीत

हे असं आहे तर...

शस्त्रक्रिया