तुझ्यामुळे


बाबा तुझ्यामुळे हे धन्य इमान झाले
तुझ्यामुळेच 'मानी' हे वर्तमान झाले

 वर्जू कुणास आता हृदयी कुणास घेऊ
बालिश प्रश्न सारे माझे गुमान झाले

 तरवार विवेकवादी तुझी अम्हा मिळाली
हाताळता तीयेशि पिळणे किमान झाले

 मानव प्रेम आता परमोच्च मानतो मी
ते भेदभाव सारे कास्पटा  समान झाले

 आम्हा थिटीच होती ती वितभर दुनिया
आता हे मालकीचे बघ आसमान झाले

मनोज बोबडे (व्हीलचेअर मधून)

टिप्पण्या

  1. रसिकराज,६ डिसेंबर, २०११ रोजी १०:१३ PM

    आम्हा थिटीच होती ती वितभर दुनिया
    आता हे मालकीचे बघ आसमान झाले....

    ..व्वा मनोज दा या एका शेरामध्ये बाबासाहेबांची महानता विषद केलीयेस तू! क्या बात है!!!!

    उत्तर द्याहटवा

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

प्रबोधन गीत

हिंदू पाहिजे, ना मुसलमान पाहिजे. या भारतास फक्त संविधान पाहिजे॥ कष्ट करू करू जनता रक्त आटवी तरी मोबदल्याची त्यास मिळे ना हमी. कष्टकऱ्याशी खरा सन्मान पाहिजे! अन हक्क,अधिकाराची जाण पाहिजे॥ सजग व्हावयास देऊ घेऊ माहिती भरून काढू अज्ञानाने झालेली क्षिती गावोगावी हर तरुण सुजाण पाहिजे! जाणीवेची ग्रंथालयी शान पाहिजे॥ शाळांना संपविण्याची घाई चालली बघा शासनाची दडपशाही चालली शिक्षण घरांना खरा प्राण पाहिजे ! सर्वकाळ शिक्षणाला मान पाहिजे॥ हे पुढारी आपलेच गल्ले भरती जनतेस पुन्हा पुन्हा निठल्ले करती धडा यांना शिकवाया जान पाहिजे! विवेकाने  केले मतदान पाहिजे॥ -मनोज बोबडे
अधिक वाचा

ऐक जरा साजणे...

ऐक जरा साजणे ये जरा समीप ये  दाव काळजास या लाघवी ते रुप ये  संपला शोध अन संपली ही प्रतीक्षा  उभय काळजास करू परस्परांनुरुप ये  नव्या जगी जाऊया हात हाती घेऊनि  नव्या नभी भरारण्या घेऊ चल झेप ये  हव्याहव्याशा गडे कारावासाची सजा  प्रीत गुन्ह्याची सदा भोगू जन्मठेप ये कुठे हे जग पाहणे पून्हा जीवास लाभणे  ह्या नव्या जगातला आनंद घेऊ खूप ये -मनोज बोबडे (2005)
अधिक वाचा

हे असं आहे तर...

  सूर्य डोक्यावर चढल्याने देहछाया अस्तित्वहीन झाली होती. कोणत्याच सरळ रेषी वस्तू प्राण्यांना सावलीची सोबत उरली नव्हती. सावलीविना एकाकी असण्याचा तो क्षण होता. दुपारचे बारा वाजले होते. दुपारच्या सुरुवातीला मिलिंद कॉलेजातून येत होता. नजरेस पडला तर शिवांशीने विचारले. "कुठे गेला होतास?" मिलिंदनी मागे बोट दाखवून "कॉलेजात." असे इशाऱ्यानेच सांगत "सायंकाळी घरी ये, आपण फिरायला जाऊ." म्हणत सायकल दामटतच त्याने घराची वाट धरली. नाष्ट्यानंतर चहा घेत असतानाच मिलिंदकडे शिवांश आला. "आई शिवांशसाठी एक कप चहा ठेव ग! बस शिवांश!" मिलिंदने खुर्ची सरकवली. "तुझे नोकरीसाठी प्रयत्न चाललेले दिसत आहेत. ती मिळवण्याच्या प्रयत्नात इतका गर्क झालास ही कॉलेजला सुट्टी आहे हे तू विसरूनच गेला." शिवांशनी मिलिंदच्या मानसिकतेला नेमके कथन केले. "हो हल्ली मला भान विसरायला होत आहे, यार. आज कशाची सुट्टी आहे ते कॉलेजात गेल्यावरच कळले." हे ऐकून मिलिंदने त्या कथनाला पैकीच्या पैकी गुण दिले.      दोघेही फिरायला जाण्यासाठी निघाले. जाताना मिलिंद खाटेवर कण्हत असणाऱ्या वडिलांकडे ज
अधिक वाचा