पाहुनिया फुल
जणू पडे भूल
जास्वंदी झाडाच्या
कानाचे डुल
हळदीचा सडा
सूर्याच्या गावी
दात फुलांचे
मोगरा दावी
चादर पानाची
करून छान
कमळ त्यावर
कमवी मान
गुलाब राजाचा
दिवाणी ताठा
निशिगंधाशी
दिमाख मोठा
जाई-जुई तर
जुळ्या बहिणी
एकीला बोलवा
दुसरी उणी
चमेलीचे मोठे
गंधाळ गीत
सदाफुलीची
हजेरी नीत
अबोलीचा वास
अबोल सदा
बायका तरीही
तिच्यावर फिदा
असे हे, तसे हे
फुलांचे वाडे
जगण्याचे देई
साऱ्यास धडे
-मनोज बोबडे
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा